Het Nederlandse wegennet staat op knappen. Files, opstoppingen, versleten viaducten — alles piept en kraakt. En elke keer komt dezelfde reflex uit Den Haag: meer asfalt, meer rijstroken, meer miljarden.
Maar laten we eerlijk zijn: dat is pure symptoombestrijding. We hebben géén tekort aan wegen. Sterker nog: er ligt al meer asfalt dan ooit. Het probleem is niet het asfalt — het probleem is alles wat erop rijdt.
Elke ochtend zitten miljoenen mensen alleen in hun auto richting een kantoor waar ze óók thuis hadden kunnen inloggen. Tijdens corona werkten we massaal thuis en de files verdwenen als sneeuw voor de zon. De economie stortte niet in. Bedrijven draaiden door.
En toch doen werkgevers nu weer alsof thuiswerken een luxe is uit een sprookjesboek. Met als gevolg: iedereen weer de weg op, en Nederland opnieuw volledig vast.
En dan het grootste taboe: we zitten vol.
Vol qua inwoners, vol qua auto’s — en vol qua buitenlandse vrachtwagens die ons land als een gratis doorvoerroute gebruiken. Nederland is Europees kampioen alles doorlaten, en we zijn ook nog zo slim om er bijna geen geld voor te vragen.
Dagelijks rijden tienduizenden buitenlandse trucks dwars door Nederland, vreten onze infrastructuur op, veroorzaken files en slijtage — en wij mogen de rekening betalen.
Waarom durven we daar geen einde aan te maken?
Het is heel simpel:
Wie zwaar is, veel rijdt en niet in Nederland woont, betaalt fors mee.
Zoals in Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, België en elk ander normaal land.
We hoeven helemaal geen nieuwe snelwegen te bouwen.
We hebben er genoeg — meer dan genoeg.
Wat we nodig hebben is minder onnodig verkeer en een overheid die eindelijk durft te kiezen voor slim beleid: structureel thuiswerken, beter en goedkopere OV, efficiëntere logistiek en een stevige heffing voor buitenlandse vrachtwagens die hier anders gratis de tent leegvreten.
Het wegennet kraakt niet omdat we te weinig wegen hebben.
Het kraakt omdat we maar blijven doen alsof Nederland grenzeloos rekbaar is.
Reactie plaatsen
Reacties