Lale Gul slaat de spijker precies op de kop: de politiek zit vol met mensen die prachtige praatjes houden, maar nauwelijks ervaring hebben in het vakgebied waar ze wetten over maken. Het is alsof je een slager vraagt om je huis te bedraden, of een timmerman om een operatie uit te voeren. Niemand zou dat normaal vinden — behalve in Den Haag.
Daar mogen mensen zonder enige achtergrond in zorg, onderwijs, financiën of veiligheid gewoon bepalen hoe het allemaal moet. Ze stemmen wetten door die ze nauwelijks begrijpen, roepen mee met hun fractievoorzitter en hopen dat niemand doorheeft dat ze eigenlijk geen idee hebben. En ondertussen wordt Nederland bestuurd als een stagelopen-proeftuin: “probeer maar wat, we zien wel waar het schip strandt.”
Waarom hebben we artsen nodig in een ziekenhuis? Ingenieurs bij een brug? Piloten in de cockpit? Omdat expertise ertoe doet. Omdat fouten daar levens kosten. In de politiek kosten fouten ook levens — alleen pas maanden later, verstopt in statistieken, wachtlijsten, criminaliteit of failliete gezinnen.
Gul heeft gelijk: we hebben meer academisch geschoolde mensen nodig, of in elk geval kamerleden met diepe vakkennis. Mensen die weten hoe het is om een bedrijf te runnen, een operatiekamer te draaien, een klas vol kinderen les te geven, een wijk veilig te houden. Mensen die de gevolgen van beleid begrijpen omdat ze er zelf middenin hebben gestaan.
Zonder expertise krijgen we precies wat we nu al jaren zien: beleid dat faalt, ministers die stuntelen, dossiers die ontsporen, miljarden die verdwijnen en een land dat steeds bozer, vermoeider en cynischer wordt.
Als Den Haag zichzelf nog serieus wil nemen, is het simpel: stop met amateurs benoemen. Begin met mensen die weten waar ze het over hebben. Anders wordt het weer helemaal niks. En dat kunnen we ons niet nog eens veroorloven.
Reactie plaatsen
Reacties